Verhalen

De beklimming van de Mont-Ventoux - door Geert Wulteput

Waarom begin je aan een dergelijke onderneming ? Het heeft uiteindelijk met meer te maken dan fietsen alleen. Je moet natuurlijk wel een zekere voorliefde voor deze sport hebben.

Maar aan de basis leeft toch ook de behoefte om een aantal dingen in het leven anders aan te pakken. Een mens zoekt bovendien al eens een nieuwe uitdaging (van een midlife crisis wil ik nog niet horen). Bovendien is er de media aandacht waardoor het evenement de nodige aantrekkingskracht krijgt.
 

Nu heb ik zelf altijd graag gefietst maar meestal op vlak terrein. Het beklimmen van een berg heeft me altijd aangesproken maar vond ik toch als moeilijk realiseerbaar. Maar je hoort in je omgeving dat dit, mits de nodige training, wel kan. Zo is het ook met het lopen van lange afstanden.  Met het ouder worden, stel je vast dat regelmatig sporten je jonger maakt. Je kan, tot op zekere hoogte, terug de concurrentie met jongere leeftijdgenoten aan.  Dit was voor mij de andere drijfveer om het te doen. Het heeft toch een grote voldoening dat je nog 'mee kan' met mensen die 5 tot 10 jaar jonger zijn.
 

Ondanks het feit dat fietsen op zich een individuele sport is, kan de voorbereiding naar dit sportevenement een mooi groepsgebeuren zijn. Het laat je toe om ervaringen te delen, samen te oefenen, referentiepunten vast te leggen en prestaties tegenover mekaar af te wegen. Het zorgt ook voor een zekere discipline en regelmaat in de trainingen. De vooruitgang van de collega's is tevens een stimulans om verder te oefenen.
 

Fietsen kan bovendien een ontdekkingstocht zijn. In ons geval waren dit de Vlaamse Ardennen : een bijzonder mooie streek zo dicht bij huis maar voor mij toch relatief onbekend !  Fietsen in een mooie omgeving maakt het aangenaam. Als je dit bovendien met vrienden kan doen, kan de vriendschapsband alleen maar groeien. De streek biedt trouwens een ideaal parcours om de beklimming voor te bereiden. De hellingen zijn betrekkelijk klein maar door de opeenvolgende klimstroken is de moeilijkheidsgraad toch hoog.
 

Mijn beeld van de wielersport is eveneens grondig geëvolueerd. Terwijl ik vroeger dacht dat het vooral een zaak was van oefenen en kracht ontwikkelen, weet ik nu dat heel veel aspecten een rol spelen. Het boek 'Fietspassie' van Toon Claes en Eddy Merckx is op dit vlak zeer verhelderend. Mijn grootste persoonlijke uitdaging was het doseren van de inspanning. Aangezien ik de neiging heb om vooral op kracht te rijden, moest ik vooral de souplesse (rijden op zuurstof) ontwikkelen.
 

Door veel te fietsen ga je bijna automatisch gezonder leven. Je krijgt een gezonde eetlust, het zet je aan om gevarieerd en 'volwaardig' voedsel te eten. Er is minder behoefte aan alcohol en zoetigheden. Je schenkt meer aandacht aan wat je eet. Het resultaat is dat je vet verliest en spieren ontwikkelt.
 

De eigenlijke beklimming is een mooie ervaring. Het landschap en het parcours is prachtig.  De organisatie door Sporta is perfect. Er is een goede sfeer. Bij de start heb je natuurlijk een dosis (gezonde) stress, zeker de eerste maal. Vooral het adagio 'rijd je eigen tempo' is zeer belangrijk. Het blijft een zware inspanning waarbij je soms ervaart dat je op de grens van je kunnen zit. Met de hevige wind in de flank, vrees je ook nog om weggeblazen te worden.  De voldoening is dan ook groot als je boven op de top aankomt. Maar de inspanning is zo vlug vergeten dat je al aan de volgende beklimming denkt.

Naar boven

Plaats een reactie

Gelieve alle velden correct in te vullen.

Uw naam (*)

Uw e-mailadres (*)

Hoeveel is 1 + 4 ? (*) ?

Uw reactie (*)

Er zijn reeds 3 reacties